Κακοφορμίζουν ετούτες εδώ οι εποχές.

            Φτάσαμε σε «τούτους εδώ» που άλλα μας έλεγαν και άλλα έπραξαν, έστω και αν – όπως λένε - το έκαναν με βαριά, πολύ βαριά, θλίψη. Μύχιοι φόβοι μας προειδοποιούν: Να δεις που με την πάροδο του χρόνου η θλίψη τους αυτή, θα μεταλλαχθεί σε κάποιας μορφής απάθεια ή σε μια - φιλτραρισμένη από τα ενοχλητικά και τα δυσάρεστα - καθημερινή συνήθεια. Εξάλλου αυτή είναι και η πάγια εργασία που χρόνια τώρα έχει αναλάβει να διεκπεραιώνει ο Χρόνος:

             Η δια της λήθης διαγραφή των θλιβερών και ενοχλητικών αναμνήσεων…

            Και να ‘ταν μονάχα αυτό…

            Την ίδια στιγμή, που ανέχεσαι «αυτούς» αναγκάζεσαι να ανεχθείς και τους «προηγούμενους». Αυτούς  που ταυτοχρόνως, την ίδια στιγμή,  λένε άλλα από αυτά που έπρατταν οι ίδιοι λίγα χρόνια πριν !!!

            Ε τι άλλο να θέλουν οι απλοί πολίτες για να βλέπουν εφιάλτες;

            Απηυδισμένοι συστρέφονται στον εαυτό τους.. 

            Καλύπτουν τα ρουθούνια τους στην αποφορά ετούτη μα νιώθουν πως ο εφιάλτης μοιάζει ατελεύτητος..

            Αναζητώντας μια σταγόνα φωτός ψάχνουν τρόπους και τεχνικές.

            Ας πούμε πιέζουν με τα δάκτυλα τα μάτια τους !!      Μπορεί τα μάτια τους να πονούν μα επιμένουν… Είναι το μόνο φως που μπορούν ν’ αντλήσουν από το πηγάδι της νύχτας, αυτής της νύχτας της αβυσσαλέας και εκατόγχειρης...

           

            Εγκλωβίζονται μέρα με την μέρα σε κείνο το δωμάτιο, αυτό το  τρία επί άπειρο. Εκεί που διασταυρώνονται δονήσεις και τριγμοί, πνιχτές κραυγές κι εκείνη η απέραντη σιωπή των ξεχασμένων ονείρων.

            Που να κρατηθούν;

            Ποιον να πιστέψουν;

            Σε ποιόν να βασιστούν;

            Μονόδρομος για αυτούς να εμπιστευτούν μόνο αυτό που βλέπουν…

            Τι κρίμα όμως, που αυτό που βλέπουν δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από τους τοίχους  εκείνου του δωματίου. …

            Ναι…

            Ίσως τελικά κακοφορμίζουν[1] ετούτες εδώ οι εποχές….

Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης

E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 271 / Κυριακή 19 Ιουνίου 2016.

---

[1]  Πλήθος λέξεων και αισθήσεων ξεπήδησαν από την «Εν Αγρυπνία» της ποιητικής Συλλογής «Χώροι Αναπνοής»  του  Χανιώτη  ποιητή  Γιώργη Μανουσάκη και καρφώθηκαν πάνω μου.  Αναγκαστικά με συνοδεύουν και σε κείμενα διαφορετικά από αυτά του συγγραφέα. Ειλικρινά όμως δεν φταίω εγώ… 

Γιατί είναι τόσο ανάστατοι σ’ αυτήν εδώ τη Χώρα;

            Μιλούν για φτώχεια όταν υπάρχουν χώρες που δεν έχουν νερό για να πιουν.

          Μιλούν για μεροκάματα αξιοπρέπειας εκεί που σε άλλους τόπους της γης  υπάρχουν μηνιάτικα των 10 δολαρίων.

            Μιλούν για απογοήτευση σε χώρα που δεν έχει πόλεμο.

            Τι στο καλό ζητούν;

            Αχόρταγοι Έλληνες.

            Τ’ ακούς και συ όλα αυτά και ησυχάζεις.

            Λες «δεν το’ χα σκεφτεί έτσι»…

            Και χαλαρώνεις…

            Έχεις και λίγα χρήματα για καφέ.

            Έχεις και μια τηλεόραση για την μπάλα.

            Μπορείς και να βρίσεις την «παλιοκοινωνία»  και τους «παλιοκερατάδες» σα θα βρεθείς με κάνα γνωστό σου στην γωνία του πεζοδρομίου.  Άσε που έχεις την τύχη να αφιερώνεις αρκετό χρόνο για αυτά τα βρισίδια, κάτι που δεν το έχεις για άλλα θέματα …

            Κάπως έτσι τακτοποιούνται όλα τα πράγματα, από το πιο απλά μέχρι το πιο σύνθετα και όλα παίρνουν τον δρόμο τους.

            Λαός του εμπορίου οι Έλληνες,  έχουν μια προαιώνια συμβατότητα με τις εκπτώσεις..

            Εκπτώσεις παντού…

            Στο γάλα, στην ψυχή, στο τυρί, στην αγάπη, στο κέτσαπ...

            Εκπτώσεις παντού…

            Στην πολιτική θα κολλήσουμε;

Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης

E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 270 / Κυριακή 12 Ιουνίου 2016. 

 Η ολιγόνοια εμφανής και στον φορολογικό χειρισμό των αναδρομικών στα Σώματα Ασφαλείας.

Είναι στιγμές που σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Λες πως δεν υπάρχει ελπίδα, και έρχεται συχνά πυκνά στην θύμησή μας η λαϊκή ρήση: «αυτοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν δυο βουγιώ άχερα»….  Και για να είμαι ξεκάθαρος, όχι ότι οι υπόλοιποι είναι (ή είμαστε) καλύτεροι … Πάρε τον έναν και χτύπα τον στον άλλον. Βάλτε και μένα  μέσα….

Δηλαδή, αυτό που γίνεται με τις βεβαιώσεις αποδοχών των Σωμάτων Ασφαλείας όπου έχουν άπαντες αναδρομικά εξήντα ευρώ, ή εβδομήντα ευρώ για δύο ή και τρία έτη και πρέπει να κάνουν ο καθένας τους εκτός της φετινής δήλωσης και άλλες δύο ή τρεις δηλώσεις για να δηλώσουν όλα κι όλα 70 ευρώ σε κάθε δήλωση με ξεπερνάει...

Κάποια στιγμή αυτοί οι νομοθέτες που (δεν) ξεχωρίζουν αυτών των  βουγιώ (δηλαδή εμάς) τα άχερα θα πρέπει να καταλάβουν και τις συνέπειες των αποφάσεων τους. Θα πρέπει να επεμβαίνουν άμεσα στα σημεία που ο Νόμος δημιουργεί προβλήματα αντί να δίνει λύσεις. Είναι δυνατόν να παίρνουν για ανούσια θέματα,  αποφάσεις που μπορούν να ταλαιπωρήσουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, χιλιάδες επαγγελματίες και εκατοντάδες δημόσιους υπαλλήλους;

Το αποτέλεσμα είναι δραματικό.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο σε όσους απασχολούνται στα Σώματα Ασφαλείας αλλά και σε πολλούς άλλους που δηλώνουν άλλου είδους εισοδήματα όπως π.χ. οι αγροτικές επιδοτήσεις των αγροτών.

            Όλοι αυτοί λοιπόν όταν προσέρχονται στον λογιστή τους μαθαίνουν τα «ωραία». Διαπιστώνουν δηλαδή ότι η βεβαίωση αποδοχών τους που έχει αναρτηθεί στο Taxis αναφέρει αναδρομικά π.χ. για το 2014 ύψους 74,25 ευρώ, για το 2013 ύψους 64,23 ευρώ και για το 2012 ύψους 124,54 ευρώ.  Για τα αναδρομικά αυτά πρέπει να κάνει ξεχωριστή χειρόγραφη  δήλωση για κάθε έτος ώστε να τα δηλώσουν!! Τουλάχιστον ευτυχώς πως η νομοθεσία ορίζει ότι οι δηλώσεις αυτές μπορούν να κατατεθούν στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. χωρίς πρόστιμο έως την τελευταία εργάσιμη ημέρα του έτους..       

            Και οι λογιστές τι θα κάνουν; Δεν θα χρεώσουν για τις επιπλέον δηλώσεις; Το κόστος αυτό δεν το επωμίζονται πάλι οι πολίτες; Για ποιόν λόγο;

            Και οι υπάλληλοι τις εφορίας μπορείτε να σκεφτείτε τι περνούν; Άντε πάλι χειρόγραφες στοίβες από δηλώσεις στην εποχή  του «Άπαντα Ηλεκτρονικά» !!!  Θυμάστε το κόστος του Δημοσίου, τότε  που έστελνε χειρόγραφα τα έντυπα των δηλώσεων μαζί με τα βιβλιαράκια οδηγιών; Θυμάστε που μαζευόταν στις Εφορίες στοίβες συμπληρωμένων δηλώσεων και δικαιολογητικών που απορώ πως χωρούσαν στα κτήρια των Δ.Ο.Υ.;  Θυμάστε τον χρόνο που χρειαζόταν οι υπάλληλοι των Υπηρεσιών για την μελέτη, διόρθωση,, διανομή και αρχειοθέτηση τους…

            Ε λοιπόν αυτές τα εποχές ζήλεψαν οι νομοθέτες και είπαν να αναπολήσουν τα παλιά.

Μια συνετή Διοίκηση, αγαπητοί μου αναγνώστες, έπρεπε να σταθμίσει την άνευ λόγου και αιτίας  αναστάτωση και ταλαιπωρία που δημιουργείται στους πολίτες και να  έδιδε το δικαίωμα στον φορολογούμενο να επιλέξει αν θέλει να τα φορολογήσει στο έτος που αφορούν (αν τον επιβαρύνει ιδιαίτερα η φορολογία) ή στο έτους που τα εισέπραξε  (για να αποφύγει διπλές και τριπλές φορολογικές δηλώσεις).

Απλά πράγματα.

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες είναι πολύπλοκα όντα για αυτό και η συμβολή τους στην Ιατρική, στα Μαθηματικά, στην Φυσική, στις Τέχνες στην Αστρονομία κ.α. ήταν υψηλού επιπέδου. Πιστεύω ότι για αυτό το λόγο και οι σύγχρονοι Έλληνες δεν ασχολούνται  με γελοιότητες όπως η ζωή των δούλων, μεταναστών, μέτοικων, γυναικών, ανηλίκων, άτιμων και αχρείων πολιτών της Χώρας αυτής και γενικά δηλαδή δεν ασχολούνται  με κατώτατες εργασίες όπως π.χ. η διανομή  άχυρων στα βούγια !!!     

Μουυυυ Μουυυυ  !! (Ωχ μου ξέφυγε !! Λέτε να μου μείνει μόνιμα;;; )

Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης

E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 269 / Κυριακή 05 Ιουνίου 2016.

---

[1] Ολιγόνοια: Η περιορισμένη νοητική ικανότητα.