Πως στο καλό έφτασε στο βουνό; Πως σε βρήκε;

            Είναι στιγμές που αηδιάζεις, τρομάζεις, απογοητεύεσαι και τέλος πάντων δεν ξέρω ακριβώς τι παθαίνεις, αλλά το σίγουρο είναι πως φτάνεις σε ένα σημείο να  θέλεις να εξαφανισθείς.

         Κλείνεις την τηλεόραση και το ράδιο για να σταματήσει η πλύση εγκεφάλου, για να μην βλέπεις τόσο αίμα. Δεν θες βρε αδερφέ να βλέπεις άλλο αίμα. Πνίγεσαι.  Λες  «Ως εδώ !! Φτάνει !!» 

       Κόβεις και τις πολλές -  πολλές παρέες, γιατί συζητούν όλο για τα προβλήματα και τα δυσάρεστα. Και όσο πιο δυσάρεστα είναι τόσο περισσότερο ανάβουν οι συζητήσεις.

            Γαλλία νεκροί. Γερμανία Νεκροί. Συρία Νεκροί.

            Παντού νεκροί.

            Αν στους θανάτους υπάρχει και κάποια τραγική σύμπτωση ή το αίμα κάποιου δικού μας ή κάποιου Έλληνα τέλος πάντων, το ενδιαφέρον πολλαπλασιάζεται.

            Να κάνω κανένα άθλημα λες.

            Είναι και συμβατό με την περήφανη καταβολή μας.

          Θες να φεύγεις σε άγνωστους τόπους να μην γνωρίζεις κανέναν. Πώς να σου πιάσει κουβέντα κάποιος που δεν σε ξέρει. Καλή ιδέα !

            Να πας και στο χωριό.

            Και αυτή καλή ιδέα.

         Στο βουνό απάνω, παρέα με τα δάση και τις πέτρες όπου σε ομαλές συνθήκες  ούτε αυτά μιλούν. Σε αφήνουν στην ησυχία σου. Σε χαλαρώνουν και σε αφήνουν στην ησυχία σου.

            Εκεί λοιπόν σε ένα καλυβάκι θα βλέπεις από το παράθυρο τα πουλιά.

            Το δροσερό αεράκι θα σε χαλαρώνει. 

           

          Το βραδάκι θα βάζεις την λάμπα και θα φωτίζουν όλα τα ράφια με τ’ αγαπημένα σου βιβλία εκείνα  που μιλούν για την αγάπη, την ηθική, την φιλοσοφία, την ποίηση. Που έχουν ιστορίες ανθρωπιάς και καλοσύνης.

            Τι άλλο θέλεις !!

           

            Όμως και πάλι κάτι δεν πάει καλά.

            Αυτό πραγματικά  είναι από τα’ ανεξήγητα !!

         Γιατί το αίμα των αδικοσκοτωμένων ανθρώπων του κόσμου ρέει κάτω από την πόρτα, στο ξύλινο πάτωμα;

            Γιατί όλο και πλησιάζει για να ματώσει τα γυμνά σου πόδια;

            Πως στο καλό έφτασε στο βουνό;

            Πως σε βρήκε;

           

           Υ.Γ. Κείμενο εμπνευσμένο από το ποίημα «Αναχωρητής» της συλλογής «Στ’ Ακρωτήρια της Ύπαρξης» -Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2003, του Γιώργη Μανουσάκη…

           

            Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης

E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 274 / Κυριακή 24 Ιουλίου 2016.

Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει τους άλλους.[1]

          Κάθε φορά που έρχεται αυτή η ώρα, η τόσο συνήθης ώρα, όπου οι βασανισμένοι μετατρέπονται σε βασανιστές και οι αδικημένοι προβαίνουν σε αδικίες εις βάρος αυτόν που τους αδίκησαν, αναγκάζεσαι να κάνεις απολογισμό.

            Σε ποιανού το πλευρό πρέπει να είμαι;

           Με τον άδικο ή με τον αδικημένο που εν καιρώ, σαν θα λάβει με την σειρά του την εξουσία, θα γίνει και αυτός άδικος;

            Αναπόφευκτα εμφανίζονται τ’ αδιέξοδα και η εμπιστοσύνη στους άλλους κλονίζεται.

          Εκείνη τη στιγμή ο γνωστικός αναγκάζεται να κάνει τον απολογισμό του χωρίς την βοήθεια των τρίτων.

            Μόνος του, με τον εαυτό του.

            Οι σειρήνες του γλυκομιλούν να ακούσει κι άλλη γνώμη. Τον τρομάζουν πως αν δεν ακούσει τον αντίλογο -  τον συνήθως στημένο αντίλογο-  η κρίση του θα είναι αναποτελεσματική.

            Ο γνωστικός όμως δεν χρειάζεται τρίτους.

             Έχει τον αντίλογο μέσα του, στο μυαλό και στην καρδιά του. Είναι υπεραρκετά αυτά τα δύο πεδία για να γίνουν οι μάχες της κρίσης και της τελικής επιλογής.

            Βέβαιο κατά την διάρκεια της μάχης θα αναζητηθούν ούτως ή άλλως τα όπλα της γνώσης.

            Μα και εκεί ο γνωστικός ξέρει πως δεν θα κάνει το λάθος να αναζητήσει την γνώση από το παρόν. Γιατί το παρόν είναι ύπουλο, προδοτικό και κατά πάσα χρηματισμένο.  Την γνώση ξέρει ότι πρέπει να την αναζητήσει στο παρελθόν που είναι το μόνο άσπιλο. Από εκεί που δεν υπάρχει ιδιοτέλεια στο υπό κρίση πρόβλημα και που έχουν κριθεί τα αποτελέσματα των πράξεων.

            Αυτά θα κάνει ο γνωστικός και τότε ίσως φοβηθούν οι τρίτοι….

           

            Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης

E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 273 / Κυριακή 17 Ιουλίου 2016.

---

[1] Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ (Carl Gustav Jung, 26 Ιουλίου 1875 - 6 Ιουνίου 1961) ήταν Ελβετός ιατρός και ψυχολόγος,  εισηγητής της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας.

Η Λίτσα και ο Τάκης νομοθετούν καλύτερα.

            Οι «σοφοί» νομοθέτες συγγράφουν νόμους 4.000 σελίδων. Προφανώς κάθε τι  «σοφό» χρειάζεται ανάλυση για να γίνει κατανοητό από το ανόητο πόπολο. Γι’ αυτό ίσως να χρειάζονται και οι 4.000 σελίδες.

            Οι ανόητοι του μόχθου, με το απλό τους το μυαλό (κλούβιο το λένε οι «σοφοί») σε κάποιο παγκάκι νομοθετούν. Έτσι για να ξεφύγουν και αυτοί από την άχρωμη καθημερινότητα τους :

            - Βρε Λίτσα, μου έφαγες όλο το παγκάκι !  Κουνήσου λίγο παραπέρα !!

           

            - Να πάω πιο πέρα Τάκη μου !! Να σε στενοχωρήσω δεν το θέλω!! Ξέρεις  σκεφτόμουνα την οικονομική μας κατάσταση και τις φαγωμάρες των σοφών που έχουμε βάλει στην Βουλή και απρόσεχτα έκατσα στην μέση στο παγκάκι…  Έλα δίπλα μου.

             Πάντως, σκεφτόμουνα πως άμα χαμηλώσουν όλες τις φορολογίες, ακόμα και στο μισό,  και ταυτόχρονα υποχρεώσουν τους πολίτες όλες τις συναλλαγές τους να τις κάνουν  μέσω Τραπεζών τότε δεν θα αλλάξουν τα πάντα σ’ αυτήν την χώρα; Διότι άμα είναι χαμηλή η φορολογία και ταυτόχρονα σε αναγκάζει ο νόμος να γίνονται όλες οι συναλλαγές μέσα από τράπεζες και κάρτες τότε οι πολίτες θα συμμορφωθούν με την δική τους θέληση. Αν  μάλιστα μετά την γερή μείωση της φορολογίας υπάρξουν και πολύ αυστηρές ποινές με πρόστιμα και προσωρινό κλείσιμο των καταστημάτων σε όποιος κάνουν παραβάσεις τότε βρε Τάκη δεν θα μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η φοροδιαφυγή; Τώρα με τέτοιους φόρους και χαράτσια και να θέλουν δεν μπορούν. Προέχει το γάλα του παιδιού τους και μετά η πληρωμή του ΕΝΦΙΑ. Έτσι δεν είναι;

            - Καλά τα λες Λίτσα !! Μάλιστα άμα συνδέσουν και ηλεκτρονικά τις Υπηρεσίες μεταξύ τους  τότε δεν θα τρέχουμε από εδώ και από εκεί !  Και ο έλεγχος θα γίνεται αυτόματα χωρίς ταλαιπωρίες και αδικίες. Για φαντάσου π.χ. το ληξιαρχείο να ενημερώνει αυτόματα τα Ασφαλιστικά Ταμεία για το θάνατο ενός ασφαλισμένου, να δεις πως χωρίς φασαρίες κόβεται η σύνταξη.

             - Πολύ σωστά !! Αυτό  να το πεις κανενός Τροϊκανού, αφού λένε πως θέλουν να μας βοηθήσουν,  αντί να μας δίνουν  δισεκατομμύρια δάνεια να μας φτιάξουν, - μα και την τεχνογνωσία έχουν και στην πράξη το έχουν εφαρμόσει -  αυτή την ηλεκτρονική ένωση των Υπηρεσιών μα ανάθεμά με και πάρει ούτε το ένα εκατοστό των μηνιαίων δανεικών που παίρνουμε.

            - Όμως και το Ασφαλιστικό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Τι πρέπει να κάνουμε με αυτό;

           

            - Ακριβώς όπως και το Φορολογικό. Αν μειώσουμε την εισφορές και το πρόστιμο του ανασφάλιστου από 10.000 ευρώ το κάνουνε 30.000 ευρώ να δούμε ποια επιχείρηση θα εισφοροδιαφεύγει. Αφού θα έχει μειώσει πολύ το κόστος ασφάλισης γιατί να το κάνει με τέτοιο κίνδυνο. Να δεις μετά που θα μειωθεί και οι ανεργία.  Όσο αυξάνουν το κόστος ασφάλισης τόσο βουλιάζουν τα Ταμεία πιο βαθιά.

            - Σωστά Λίτσα !! Αν κάνουν αυτά πιστεύω πως θα ανασάνει η οικονομία του τόπου και μετά σιγά - σιγά θα μπουν στο δρόμο και τα υπόλοιπα σοβαρά πράγματα που θέλουν την οικονομική  τους στήριξη για να αποδώσουν (παιδεία, υγεία κ.τ.λ.) 

            Είμαι βέβαια πολύ περίεργος γιατί τα κάνουν αυτά…

            - Αχ μωρέ Τάκη, αγράμματε. Δεν βλέπεις πως νομοθετήσαμε σε τούτο εδώ το παγκάκι με μισή αράδα γράμματα; Με τρείς κουβέντες;  Ο σωστός ο Νόμος θέλει να έχει πάνω από 4.000 σελίδες γεμάτος με παραπομπές παραγράφους και εδάφια για να είναι καλός.   Δεν το καταλαβαίνεις;   Αλλά τόσο αγράμματος που ‘σαι τι  να σου πω….

           

            Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης

E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 272 / Κυριακή 03 Ιουλίου 2016.