Το νου σας σε κείνον που
φωνάζει..
Περίμενε
στους κρύους ανεμοδαρμένους διαδρόμους του Νοσοκομείου έξι ώρες και 12 λεπτά.
Ανοιχτά
παράθυρα.
Όταν
τον εξέτασε ο κ. Σκλάβος του είπε πως είναι πολύ επικίνδυνη η βρογχίτιδα και να
προσέχει.
Κατέβηκε
στον από κάτω όροφο της Δημόσιας Υπηρεσίας και μετά πήγε στον από πάνω όροφο.
Προσκόμισε όμως επιτυχώς, το χαρτί που χρειαζόταν ο κ. Σκλάβος του μεσιακού
ορόφου..
Μαζί
με την οικογένεια του παρακολουθούσε τηλεόραση και απόκτησε διόραση. Η αλήθεια
είναι πως ο τηλεοπτικός σχεδιασμός του Διευθυντή Προγράμματος κ Σκλάβου, τον είχε αδιαλείπτως ενημερωμένο.
Πήγε
στον λογιστή τον κ Σκλάβο και του είπε ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Εξάλλου και
αυτός σκέφτηκε πως τους φόρους του πρέπει να τους αποδώσει στον εκπρόσωπο του
Κράτους τον κ Σκλάβο. Ναι, δεν φτάνουν
για το παιδί αλλά αυτοί ξέρουν τι κάνουν. Τα πλεονάσματα σημαίνουν καλή
διαχείριση. Αυτό δεν σημαίνει; Πως
λοιπόν να κάνουν λάθος αυτοί που κάνουν συνετή διαχείριση;
Αυτά
είπε και το βράδυ στο παιδί για να σκάσει.
Πήγαινε
βόλτα στο λιμάνι με την οικογένεια του να τους δείξει την ιστορία της πόλης μα
τον εμπόδιζαν οι τέντες του κ Σκλάβου. Εξήγησε πως οι τέντες προστατεύουν τα
μνημεία το καλοκαίρι από τον ήλιο και τον χειμώνα από την βροχή και καλύτερα να
μην τα βλέπουν αυτοί ώστε να μπορούν τα βλέπουν οι επόμενες γενιές !!.
Είδατε
διορατικός που είναι ο Παντελής;
Είπαμε…
Από
την τηλεόραση απέκτησε την διόραση…
Όλα
λοιπόν πήγαιναν καλά..
Καθημερινά
επαναλάμβανε το πρόγραμμα και πάντα έκανε την όμορφη βόλτα του..
Τα
πράγματα έχασαν την ισορροπία τους ένα φθινοπωρινό απόγεμα Σαββάτου.
Περπατούσε
με τον γιο του στην Νταλιάνη και για μια στιγμή κάποιος τον φώναξε από μακριά..
Σκλάβο !!
Άκου
Σκλάβο !!
Και
δεν φτάνει αυτό, τον ξαναφώναξε πάλι Σκλάβο !!
Γύρισε
να τον δει μα κείνος έτρεχε βολίδα και χάθηκε στα στενά της Σπλάντζιας..
Θύμωσε
ο Παντελής όσο δεν φαντάζεστε…
Θύμωσε
γιατί τον πρόσβαλε μπροστά στο παιδί. Και που να πάρει το παιδί τον κοίταζε
κατάματα όχι με απορία αλλά με βλέμμα που ζητούσε και απολογία !
-
Πάμε στο σπίτι !
Με
γρήγορα βήματα ανηφορίζουν την Δασκαλογιάννη με τα βλέμματα στις πλάκες του
πεζοδρομίου.
Από
τα νεύρα του ο Παντελής επιταχύνει και
σχεδόν βολοσέρνει το παιδί.
Ξαφνικά
όμως σταματά σαν να τον χτύπησε κεραυνός.
Σηκώνει
το κεφάλι ψηλά, αφήνει από το χέρι το παιδί και πιάνει τα μαλλιά του…
Τώρα
μόλις συνειδητοποίησε πως όσους γνώριζε, είχαν όλοι το ίδιο επώνυμο…
Σταυρουλάκης Αρτεμ.
Κωνσταντίνος
Οικονομολόγος Ανωτάτης
Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
Λογιστής-Φοροτεχνικός
Α’ Τάξης
Άρθρο υπ’ αρ. 302/ Κυριακή 15 Οκτώβρη 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου