Η αδυναμία του Ελληνικού λαού
να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία.
Σ’ αυτή τη Χώρα έχουμε αποδεχθεί τα πάντα ως φυσιολογικά.
Δεν μας ήταν περίεργη ποτέ η κατάσταση των νοσοκομείων ούτε και των σχολειών
μας. Ούτε τότε, ούτε τώρα. Η πολεοδομική αναρχία, η ανοργανωσιά της Δημόσιας
Διοίκησης δεν μας απασχολεί. Από συνήθειο. Η ανεργία σαν τον ήλιο το καλοκαίρι. Η
κοινωνική αδικία σαν την βροχή το χειμώνα. Όλα αυτά ένα σύνηθες φαινόμενο φίλε
μου αναγνώστη…
Ο Καστοριάδης έλεγε πως στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο
λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του…
Αμάν βρε Κορνήλιε, αμάν.. Θα μας τρελάνεις τώρα…
Δηλαδή να μην
περιμένουμε τίποτα πια; Τι στο καλό φώναζε ο Καζαντζάκης πως «κάθε Έλληνας που
δεν παίρνει, ας είναι και μια φορά στην ζωή του, μια γενναία απόφαση, προδίδει
την ράτσα του»; Γιατί λοιπόν δεν την
παίρνουμε λοιπόν ποτέ αυτήν την γενναία απόφαση; Γιατί ο Έλληνας συνεχίζει να
μην προσπαθεί να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία;
Εσένα, …να ξέρεις πως το μειδίαμα σου το είδα..
Μου λες πως ο
Έλληνας εκτός του γονιδίου της γενναιότητας κατέχει και το ιδίωμα να
ενδιαφέρεται μόνον για τον εαυτό του και τίποτα άλλο. Πως αυτή του η ιδιοτέλεια
είναι και ο λόγος της συνεχούς αποχής του από την προσπάθεια δημιουργίας μιας
στοιχειώδους πολιτικής κοινωνίας και πως αυτός είναι ο λόγος που στηρίζει
συνεχώς αυτόν που θα του δώσει λίγο από
αυτό το καταχθόνιο αγαθό που λέγεται χρήμα ή
βόλεμα…
Μου το είπες κάπως
ειρωνικά μα δε θυμώνω…
Δεν ζω στο φεγγάρι. Βλέπω μπροστά μου, καθημερινά, τα επιχειρήματα σου να επαληθεύονται…
Μα εκεί παίρνω το θάρρος να σου πω μήπως, λέω μήπως, αν ο
Έλληνας είχε μια επιλογή, να διαλέξει μεταξύ μιας πολιτικής που θα του μοίραζε
κάποια οικονομικά ή άλλα προνόμια και μιας πολιτικής που θα βελτίωνε άρδην το
συλλογικό συμφέρον πιστεύω πως θα επέλεγε την δεύτερη.
Γελάς και με ρωτάς που είναι αυτή η πολιτική να πας ν’
αγοράσεις λίγο..
Πάλι με ειρωνεύεσαι…
Καμία πιθανότητα δεν
δίδεις να εμφανισθεί μια τέτοια εξέλιξη. Η πολιτική για σένα είναι ταυτόσημη με
αυτήν της διασφάλισης των ατομικών συμφερόντων και μάλιστα συγκεκριμένων
ατομικών συμφερόντων… Άντε, στην καλύτερη περίπτωση, να απαρτίζεται από τίποτα
παρεάκι ανίκανων ανθρώπων που δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα από τα ζητούμενα.
Ίσως…
Ίσως να μην έχουμε αυτήν την στιγμή κάποια άλλην επιλογή.
Μα πάλι σκέφτομαι ότι αξιόλογοι πολίτες στην Χώρα μας υπάρχουν χιλιάδες.
Τι είναι αυτό που τους κρατά και δεν το κάνουν;
Μα αγαπητέ μου φίλε η απάντηση είναι εσύ.
- «Εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».
- «Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το
ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.», να μιλήσεις στον δίπλα σου
και να τον πάρεις να μπείτε μπροστά…
Αυτοί εδώ φίλε μου, έχουν πολύ λιγότερα από ότι έχεις εσύ.
Λαλίστατος ήσουν πριν μα τώρα δεν σε
βλέπω να μιλάς….
Γιατί δε μιλάς;
Σταυρουλάκης Αρτεμ.
Κωνσταντίνος
Οικονομολόγος Ανωτάτης
Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
Άρθρο υπ’ αρ. 259 / Κυριακή 13 Μαρτίου 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου