Μελέτες δια του πρίσματος, στρεβλές παρατηρήσεις.

            Η αλήθεια είναι ότι αν οι μελετητές (πολιτικοί, τεχνοκράτες, ακαδημαϊκοί  ή φιλόσοφοι) των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας λαμβάνονταν υπόψη τις διαφορές μεταξύ των χαρακτηριστικών της Χώρας μας με αυτών της υπόλοιπης Ευρώπης, τα πορίσματά τους θα ήταν εντελώς διαφορετικά…

            Και δεν κρύβω πως ξεκινάμε σήμερα με έναν ολίγον τι, ανόητο συλλογισμό.

            Με έναν , πώς να τον πω αλλιώς, με έναν.. αγαθό συλλογισμό.

            Αντί να πούμε το πασιφανές, πως δηλαδή οι αποφάσεις λαμβάνονται εσκεμμένα για το συμφέρον κάποιων ανώτερων οικονομικών στρωμάτων και όχι για το καλό των πολλών, το ρίχνουμε σε λάθη εκτίμηση, σε λάθος πολλαπλασιαστές και άλλα σχετικά...

            Μα θαρρώ πως  την σκέψη αυτή την κάνουμε επειδή είμαστε και λίγο αντάρτες. Σκεφτόμαστε δηλαδή πως, αν αποδειχθεί πόσο λάθος είναι η αγαθή τους σκέψη τότε τι ελπίδα να έχουν οι άθλιοι, για τις υπόλοιπες σκοτεινές και μύχιες σκέψεις τους;

            Αν μπορούσαν να στάθμιζαν ενδεικτικά τα κάτωθι:

            Α. ΟΙ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΕΙΣ.

            Σε πρόσφατη έκθεση της Διεύθυνσης Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [1] αναφέρθηκε ότι το 82,2% του ελληνικού εδάφους καταλαμβάνουν οι κατ’ εξοχήν αγροτικές περιοχές, την στιγμή που ο μέσος όρος για το σύνολο της επικρατείας της Ε.Ε. είναι στο 52 % (!!!), γεγονός που αναδεικνύει  την σημασία των αγροτικών δραστηριοτήτων που αναπτύσσεται στην χώρα μας,  αλλά ταυτόχρονα τις τεράστιες διαφορές δομής του εθνικού μας χώρου, της εθνικής μας οικονομικής κουλτούρας σε σχέση με αυτής των υπολοίπων Ευρωπαίων.

            Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την επεξεργασία των στοιχείων σχετικής μελέτης της Διεύθυνσης Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην Ελλάδα η κατανομή του εδάφους με βάση τον τύπο της περιοχής το 2013 έχει ως εξής: σε σύνολο 131.621 km2, οι αγροτικές περιοχές καταλαμβάνουν τα 108.216 km2 και ποσοστό 82,2 %, οι ενδιάμεσες τα 15.914 km2 και ποσοστό 12,1 % και οι αστικές περιοχές τα 7.491 km2 και ποσοστό 5,7 %.

            Όσον αφορά την επικράτεια της ΕΕ των 28 κρατών μελών αυτή καλύπτει σχεδόν 4,5 εκατομμύρια km2, εκ των οποίων τα τρία τέταρτα βρίσκονται στην ΕΕ των 15 παλαιών κρατών μελών και το υπόλοιπο ένα τέταρτο στην ΕΕ των 13 νέων κρατών μελών. Από το σύνολο αυτό: Οι αγροτική περιφέρειες καλύπτουν το 52% του εδάφους της ΕΕ. Οι ενδιάμεσες περιοχές καλύπτουν το 38,2% της περιοχής του συνόλου της ΕΕ. Οι αστικές περιοχές αντιπροσωπεύουν μόνο το 9,8% του εδάφους της ΕΕ.[2]

            Β. ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

            Εδώ και αν υπάρχει η παραπληροφόρηση. Πόσες  φορές δεν έχει αναφερθεί από διάφορες πηγές ότι οι Μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Ελλάδας είναι πάρα πολλές και ότι πρέπει να μειωθούν. Επίσημες πηγές [3] αναφέρουν ότι οι πολύ μικρές επιχειρήσεις του 2012 (με προσωπικό 0-9 άτομα)  αποτελούν το 96,6% στην Ελλάδα και 92,2% στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 μελών Κρατών. Συνεπώς τα όσα έχουν αναφερθεί επί του θέματος πως οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις (ΜΜΕ) στην Ελλάδα είναι πολλές και πρέπει να μειωθούν είναι άτοπες. Δείτε όμως που βρίσκεται η ουσιαστική διαφορά της Χώρας μας με την υπόλοιπη Ευρώπη, θέμα το οποίο παραμελείται τεχνηέντως..

            Σύμφωνα λοιπόν με τις ίδιες επίσημες πηγές (Ενημερωτικό Δελτίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Επιστημονική μελέτη του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ ) [4] προκύπτει ότι το 57,1% των απασχολουμένων  απασχολείτε στις μικρές επιχειρήσεις των 0-9 ατόμων ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος της Ευρώπης των 27 είναι 29,6 % !!!  Αυτή κι αν είναι διαφορά. Κρατήστε την λοιπόν κι αυτήν στην άκρη…

            Γ. Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ          

            Για την μελέτη αυτής της περίφημης Ελληνικής αστικής τάξης[5], ο Έλληνας στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης [6] έχει αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής του... Το συμπέρασμα της μελέτης του αυτής τον οδήγησε να δώσει ένα παρατσούκλι στην  εθνική μας αυτή τάξη προσπαθώντας έτσι να της προσδώσει και μια βασική διαφορά από τις αντίστοιχες δυτικοευρωπαϊκές αστικές τάξεις. Την χαρακτήρισε «νόθα αστική τάξη», ή με δικά  μας λόγια  «άλλα ντ΄άλλον» δηλαδή,  ή  αν θέλετε και τάξη «αχταρμάς». Στην δική μας λοιπόν αστική τάξη δεν υπήρχαν τα συμπαγή και ομοιόμορφα χαρακτηριστικά της αντίστοιχης δυτικοευρωπαϊκής, μα αντίθετα θα συναντούσες οποιοδήποτε επάγγελμα σε οποιαδήποτε οικονομική κλίμακα: Παπάδες, κτηματίες, εργοδηγούς, αθλητές, δημόσιους υπαλλήλους, επιστήμονες,  στελέχη, εμπόρους, βιοτέχνες και γενικά οποιονδήποτε μπορείς να σκεφτείς.

           

            Αν λοιπόν φίλοι μου αναγνώστες, έχουμε τόσο μεγάλες διαφορές σε δομικά στοιχεία του οικονομικού και κοινωνικού σχηματισμού μεταξύ της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρώπης, όπως στο επίπεδο των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της ίδιας της αστικής τάξης τότε το μόνο που μας μένει είναι να αποτελέσει επίλογο του άρθρου τούτου ο ίδια η προτροπή του στοχαστή Π. Κονδύλη:

            «Η μελέτη των εθνικών κοινωνικών (και σας προσθέτω και οικονομικών) προβλημάτων γινόταν (και γίνονται) με μοντέλα ξενόφερτα βασισμένα σε άλλες συνθήκες και άλλα χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα αυτή (σ.σ. η μελέτη) να λειτουργεί ως πρίσμα, στρεβλώνοντας την ίδια την παρατήρησή της…» [7]

            Έτσι απλά, αντί για πρίσμα να είχαμε καθαρό κρύσταλλο βρε αδερφέ..…

Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης       E-mail : eurohania@yahoo.gr

Άρθρο υπ’ αρ. 264 / Κυριακή 17 Απριλίου 2016.

---

            [1] Μπορείτε να την δείτε εδώ στην επίσημη σελίδα της Ε.Ε.  (σε Αγγλική γλώσσα) http://ec.europa.eu/agriculture/cap-indicators/context/2015/c3_en.pdf

            [2] Σε άλλο άρθρο θα εμφανισθούν και σχετικοί χρηστικοί πίνακες οι οποίοι δεν εμφανίσθηκαν σήμερα για χάριν απλοποίησης και  στόχευσης.

            [3] Βλέπε ¨Οικονομία και Μικρές Επιχειρήσεις» Έκδοση 2013 ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Ενημερωτικό Δελτίο για την SBA στην Ελλάδα.

            [4] Σε άλλο άρθρο θα εμφανισθούν και σχετικοί χρηστικοί πίνακες οι οποίοι δεν εμφανίσθηκαν σήμερα για χάριν απλοποίησης και  στόχευσης.

            [5] Για να μην έχουμε φασαρίες με κομματικούς ορισμούς της τάξης αυτής ας την οριοθετήσουμε εκ των προτέρων:  «Η οικονομία σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν κατά βάση αγροτική. Ο αγροτικός χώρος κυριαρχούσε στην ανθρώπινη ιστορία μέχρι το ξέσπασμα της βιομηχανικής επανάστασής ( Αγγλία 18 αι). Ο χώρος της οικονομίας άλλαξε ραγδαία και μια νέα τάξη ήρθε στην επιφάνεια, η αστική τάξη.»

            [6] Ο Παναγιώτης Κονδύλης  (1943-1998) συμπεριλαμβάνεται πιθανότατα στους σημαντικότερους Έλληνες διανοητές του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. 

            [7] Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας. Κονδύλης Παναγιώτης, Εκδόσεις Θεμέλιο πρώτη έκδοση 1991, Σύγχρονη έκδοση σελ. 17 παράγραφος 1^η.